Vertrekken of niet?

Na de een eerste mislukte poging om te vertrekken stemde ik me af en vroeg wanneer ik dan wel best kon vertrekken. Ik pakte mijn agenda en kwam uit bij het laatste weekend van mei. De focus was gezet en dit bleek goed uit te komen voor 2 vrienden uit Amsterdam, Richard en Marije die graag mee wilden varen maar doordat ze les geven enkel het weekend vrij hebben. Dit geplande weekend was verlengd door Hemelvaart dus het leek allemaal te kloppen. Om werkelijk te kunnen vertrekken moesten er wel nog aan twee voorwaarden worden voldaan. Het mag niet harder waaien dan 3 beaufort want ik ben een beginner achter het roer. Ook de 'River Lady'moest worden verlegd want die boot lag tegen ons aan. In het betreffende weekend leek geen van beide voorwaarden vervuld te kunnen worden. Het weer was al weken wisselvallig, regenachtig en onrustig door harde windstoten. De eigenaar en kapitein van de River Lady was ziek en ze gaven me geen toestemming om op eigen houtje hun boot te verleggen. Als troost gingen we dan maar naar Oostende voor Anker, een indrukwekkend festival van prachtige vaartuigen. Toen we terug kwamen zag ik dat iemand mij heel veel heeft proberen bellen en dat de 'River Lady' achter TOM lag i.p.v. er tegenaan. Nu begon in te duizelen, het onmogelijke was geschied, we moesten de volgende dag vertrekken, weer of geen weer.
Gooi de touwen maar los matrozen. Touwen los en met boeg- (vooraan) en hekschroef (achteraan) de boot parallel uitsorteren. Opeens een raar geluid en het leek alsof er iets tussen de dwarse boegschroef was gedraaid. Leg maar terug aan mensen, de wind blies ons terug aan wal. We hebben geprobeerd met een klein bootje en een stok te voelen of er iets tussen was gedraaid. Dank aan kapitein Roger voor zijn hulp en diagnose: motor verbrand, te lang aan een stuk gebruikt. Tijdens de middaglunch zijn we weer tot rust gekomen en hebben we beraad. Raadsman Richard vroeg zich af of ik dingen in Brugge nog niet heb afgerond en adviseerde dat het dan verstandiger was om te blijven. Marije en ik voelden onafhankelijk van elkaar dat we nog gingen vertrekken. Dat hebben we dus gedaan. Vertrekken is de grootste stap want het is loskomen van alles wat vertrouwd is. De tijd is gekomen om op eigen benen te staan. We hebben een goede vaart gehad. Ik heb de truc door van het tegensturen om mooi recht te kunnen varen. Recht achteruit varen is wel nog moeilijk. We zagen het zitten dom door te varen naar Gent maar ik voelde duidelijk dat Moerbrugge de eerste tussenstop zou worden. We hadden geen andere keus dan aan te meren tegen twee tot woonboot omgebouwde spitsen. Het eerste wat me hier opviel is de rust en de vrede. We liggen vlak tegen het natuurreservaat aan de ene kant en aan de andere kant van het water is een vergeten dorpje. Marije en Richard, we zijn een fantastisch team. Dank je voor alles!

Kapitein Bartje