Dit is pas aankomen...
Door: Bartje
Blijf op de hoogte en volg Kapitein Bartje
11 Juni 2006 | België, Moerbrugge
In moerbrugge lag TOM tegen twee van die tot woning omgebouwde spitsen aan van 72m. De omgeving is er adembenemend mooi. Het ligt tegen mijn geboortedorp Oostkamp aan maar de sfeer is niet te vergelijken. Is het jou ook al opgevangen dat als je een brug of tunnel van een spoorweg of waterweg oversteekt de sfeer aan de andere kant zo anders is. Daar merk ik dat heel duidelijk. Het water paalt tegen het natuurgebied 'De Warandeputten', een paradijs voor watervogels. Bij de brug van Moerbrugge is het kanaal verbreedt en ook daar maakte ik kennis met een koppel ganzen, een eende-famillie en een hele grappige watervogel met een oranje kuifje die in een knipoog wegduikt, heel lang onder water blijft en dan ploep op een onverwacht verre plek weer boven komt. Tijdens mijn ochtendmeditatie waar ik met de deur open naar de zon gericht zat kwam hij opeens trots voorbij gezwommen met een visje in zijn bek. Voor het eerst in mijn leven beschouwde ik de dieren om me heen echt als buren. Omdat ik heel zuinig met energie omspring ging is slapen als de duisternis inviel. Ik voelde me er zo veilig dat ik ging slapen met alle ramen en deuren open. De vogels bouwen vanaf halfzes hun energie langzaam op. Het is zo intens om die vogels bezig te horen dat het vaak onmogelijk was om te blijven slapen. Ik hoorde dat ook mijn buurman Piet opstond met de van Passendale en hij woont samen met Janneke, echte levensgenieters. Hij is zo'n intense levensgenieter en ik accepteerde hem ergens als een soort oom, met heel veel ervaring over het leven op het water. Hij sloeg me is op een grappige manier op de kaak en zei dat hij de afspraak met de buren maakt de stoomgenerator alleen tussen 10 en 10 te laten draaien. Ik heb alle beginnerproblemen gehad met elektriciteit. De eerste ochtend in Moerbrugge waren mijn accu’s helemaal leeg omdat ik de joekel van een koelkast heb laten draaien. Ook de generator kreeg ik niet meer aan de praat dus ik kon geen kant op. Ik heb toen eerst kennis gemaakt met mijn overbuurman Patrick van de 'Taranta'. Patrick maakt in de vroegere laadruimte een theater en opnamestudio. Hij danst flamenco op een eigenzinnige manier en heeft heel subtiel gevoel voor muziek. Ik kon mijn accu’s wat bijladen als hij een uurtje per dag zijn generator liet draaien. Hij is expert in zo rendabel mogelijk met energie omgaan. Hij maakt zelf zijn LED-verlichting en heeft een ingenieus systeem van vloerverwarming met behulp van het waterkoelsysteem van zijn generator. Hij leerde me oosterse ritmes en flamenco. Wij zijn gewoon het accent op de eerste tel te leggen. Hij slaat de eerste tel over en legt het accent op vier en af en toe op drie bij een verandering. Ik voelde me helemaal thuis in moerbrugge en ging er alleen maar weg omdat ik me getrokken voel door te reizen. Wat zou er van mooie dingen op me liggen wachten? Misschien komen we elkaar spoedig tegen.
Kapitein Bartje