Opdracht volbracht!

Er zijn zo van die periodes in je leven dat je zo intens bezig bent met dingen dat je er volledig door opgeslorpt wordt. Je zit bijvoorbeeld in een examenperiode, bent volledig gefocust op je werk of zit in een creatieproces. Het mooie is dat je in dergelijke periodes bijzonder gedreven bent en je helemaal kan geven. Vaak kunnen deze periodes vanop de ene dag op de andere er op zitten en voel je je in een soort leegte vallen. Je had misschien al veel wilde plannen voor als die tijd er weer zou komen maar als die er dan is heb je even tijd nodig om te heroriënteren. Herkenbaar?

Bij mij was afgelopen precies afgebakend tussen kerstdag en Pasen. Net voor kerst tekende ik mijn contract om aan de slag te gaan als kok in de bioplannet in Gent. Net voor Pasen kreeg ik mijn ontslag en ga met een goed gevoel weg. Mijn opdracht is volbracht. Ik kon me geen betere timing voorstellen en heb onmiddellijk veel bevestiging gekregen dat dit het beste voor me was. Het kwam ook niet echt onverwacht en ik had er al met met enkelen over gesproken dat dit in de lucht zat. De dag van het gesprek liep ik door de winkel en zei een medewerkster tegen mij: "Amaai, het is toch een heel verschil om je zo te zien (met je eigen kledij) dan in je bioplannet outfit." Op dat moment kon ik accepteren: Ik pas hier gewoon niet. Hier ligt niet mijn toekomst. Wat heb ik te verliezen. Nu ik dit schrijf ben ik eigenlijk apetrots op mezelf dat ik me daar voor de leeuwen heb kunnen gooien en 3 maand bio-grootkeukenervaring op het mogen doen. Ik was erg gevleid toen een collega van de keuken tegen me zei dat ze waarschijnlijk nog lang gaan mogen zoeken om zo'n goede kok te vinden. Als ik aan het koken ben dan smijt ik me graag in een enorme drive en gaat het heel snel. Bij de vele andere taken kon ik niet meegaan in de enorme snelheid die van je wordt verwacht. Ik was mij juist aan het trainen om juist niet mee te gaan in de stress op de piekmomenten. Ging ik me wel stressen dan verloor ik mijn zorgzaamheid en liepen dingen mis.
Vorige week heb ik bijzonder genoten van de laatste bijna full-time werkweek. Ik taarten gebakken zonder recept die heel goed lukten. Ik heb een veel beter gevoel ontwikkeld hoe ik gerechten moet binden door thuis daarmee te gaan experimenteren. Er werden pannenkoeken besteld en ik flanste in 1 minuut deeg in elkaar zonder af te wegen en had nog 1 minuut nodig om ze te bakken. Mijn ene collega wist niet wat ze zag en mijn andere collega kwam 5 minuten later dan ze waren opgediend over haar toeren naar me toe met de vraag waar de pannenkoeken waren gebleven. Kortom hilarische taferelen...

Het offer wat ik heb gebracht door zo intens bezig te zijn met theater, massages en bioplannet is dat ik enorm vanuit mijn hoofd aan het leven was. Mijn lichaam was er niet helemaal blij mee maar had zich er bij neergelegd. Ik heb mezelf wel veel ondersteuning gegeven door supplementen, zuiver water en osteopaat. Er is nu een enorme tegenbeweging aan de gang daar ik een enorme behoefte had om terug te landen en vanuit mijn buik, hart en hoofd te leven. Gelukkig werden er terug 2 workshops "Ruimte maken voor jezelf" van EAST-foundation waar ik vorige weekends twee dagen aan heb deelgenomen als kandidaat docent. Ik denk niet dat ik het in mijn eentje zou hebben klaargespeeld om ze terug alle 5 (centrum aarde - buik - hart - hoofd - hemel) Dit noemen we de aslijn. Iedere keer als ik me weer goed gewaar kan worden van mijn aslijn en ruimte om me geen zak ik meer in mijn lichaam en komen de gedachten in mijn hoofd tot rust. De essentie die deze keer uit de workshop heb kunnen halen en ervaren is dat als je met je aandacht aanwezig bent in de buik alle spieren zich ontspannen. EAST-foundation introduceert nu ook EnerBi. Dit zijn vanuit tai-chi en andere bronnen samengestelde reeks lichaamsoefeningen die zooooooo ontspannend zijn. De innerlijke transformatie van de deelnemers en jezelf zo ervaarbaar in zichtbaar. Mensen komen letterlijk los en ervaren een diep contact met hun wezen. Dit was zo'n wezenlijke ervaring dat ik me heb opgegeven om een driejarige opleiding te volgen als begeleider. Vanaf juni kunnen we in ons appartement waar we de perfecte ruimtes zullen creëren om met massage en lichaamswerk bezig te kunnen zijn. Afgelopen zondag kregen Cindy en ik een bijzondere inwijding. We zijn naar een concactimprovisatie workshop geweest in Brussel en gaan volgende maand zeker terug. Contactimpro ligt ergens tussen dans en lichaamswerk in. Je warmt je eerst goed op en maakt de spieren los. Dan dans je vanuit je eigen kern en ontmoet elkaar. Er ontstaat dan een spel van samenvloeien, leunen, steunen en duwen. We hebben eerst samen gedanst en dan ook met anderen interacties aangegaan. Ik heb nog nooit ervaren dat het mogelijk is in een continuïteit en flow zo intens met elkaar kan bewegen zonder dat je het gevoel hebt dat je er uit valt. Het was gewoon zalig! Nen echte zalige Pasen!
We hebben totaal nieuwe dingen in en met elkaar ontdekt. We zijn weer dichter naar elkaar toe gekomen. Het is ook bijzonder dat we als we iets in een ander vinden dat we missen bij elkaar, daarover kunnen vertellen en elkaar de vrijheid geven om dat te exploreren. Iemand is op zijn mooist als zijn hart open staat. Als iemand anders dit bij mijn partner kan teweeg brengen ben ik daar blij voor en snoep ik daarvan mee. Je kan elkaar niet vasthouden want dan kan je elkaar verliezen. Op het moment dat je loslaat wat je wil creëer je een vacuüm die datgene wat je wil aantrekt. Het leven zit vol paradoxen...

NEN ZALIGE PASEN!

Bart